Loek Dikker is actief als jazzpianist, componist en bandleider van de diverse Waterland-formaties, die vele internationale tournees maakten. Zo maakte hij furore in februari 1980 met de eerste coast-to-coast tournee in de VS & Canada ooit door een Nederlandse hedendaagse jazzband gemaakt, waarbij ook succesvol werd opgetreden in Joseph Papp’s New York Shakespeare Festival in The Public Theater.
Als pianostudentje van 15 jaar ontdekte hij zijn passie voor de jazz, toen hij toevallig een live dubbelconcert van Sonny Rollins en Horace Silver op de zojuist door zijn ouders aangeschafte televisie zag. Kort daarna werd hij vaste pianist in het quintet van Theo Loevendie en Nedley Elstak. In de zestiger jaren speelde Dikker al met sterren als Julian Cannonball Adderly, Oliver Nelson, Don Byas, Booker Ervin en Sahib Shihab en toerde hij samen met Pierre Courbois heel Duitsland door in de groep van Gunter Hampel. Hij begon al spoedig voor zijn eigen bands te componeren, en in 1969 begon hij een 11-mans improvisatie groep met strijkers. Daarna werkte hij in turbulente afwisseling met een pianotrio zonder bas maar met saxofoon en slagwerk, tot en met de fameuze Waterland Big Band, die in 1980 een TV-avond op de VPRO-zondag mocht vullen. Onder zijn leiding speelden o.a. J.R. Monterose, Gerd Dudek, Markus Stockhausen, Elton Dean en Louis Moholo in de meest ongebruikelijke bezettingen.
In die tijd begon ook zijn samenwerking met Keshavan Maslak en Mark Miller, die enkele jaren zou duren. Naast de VS en Canada werden praktisch alle Europese landen aangedaan.
Naast zijn jazzactiviteiten schreef Loek veel muziek voor theater, dans en film. Zo ontving hij in 1990 een Gouden Kalf voor zijn oeuvre -inmiddels meer dan vijftig speelfilms- en in 1991 de Saturn Award in Hollywood, waar hij de muziek schreef voor onder meer “Slow Burn”, de debuutfilm van Johnny Depp. In 2004 nam hij de masterclass van Morricone gedeeltelijk over, werd in aanwezigheid van H.M. de Koniningin zijn avondvullend werk voor “Diva Dolorosa” in Rome opgevoerd en ontving hij in Ravello de prijs voor de beste Europese film music voor de film “Rosenstrasse” van Margarethe von Trotta. Daarnaast componeert hij in opdracht voor het concertpodium zowel kamermuziek als werk voor symfonieorkest.
Begin 2000 schreef Loek in opdracht van de NPS een aantal werken voor het Metropole Orkest, waarbij hij de leden van het Orkest als jazzsolisten inzette. Als jazzpianist bleef hij actief als gast bij bijvoorbeeld Ben Gerritsen, Hans Dulfer, of als leider van zijn eigen Waterland formaties, zoals het huidige Waterland Trio waarbij ook gasten als trompettist Eric Vloeimans verschijnen. Zijn werken voor diverse jazzbezettingen worden ook door andere bands gespeeld, zoals het “Amsterdam Jazz Sextet” van Kees van Lier en de “David Kweksilber Band”. Na het succesvolle optreden bij de uitreiking van de Boy Edgar Prijs aan Pierre Courbois ging in 2009 zijn Waterland Sextet weer op tournee. En zijn optredens op Sinterklaasavond in het Bimhuis ontwikkelden zich tot een traditie, die ook in 2012 werd hooggehouden.
Vanaf 2015 werd er een nieuwe muzikale richting toegevoegd aan het arsenaal via de composities voor het Duo Loek Dikker/Friedmar Hitzer. (piano/viool) Het 40-jarig jubileum van Loek's Waterland Trio met Pierre Courbois en Leo van Oostrom werd op 28 april 2017 gevierd in een bomvol Bimhuis (waarvan Loek medeoprichter is) met een staalkaart aan composities in een variëteit aan combinaties van musici.